Սղոցում է հոգիս խորունկ ցավն այս կրկին.
Մի պտղունց մասունք է` երազով շաղախված,
Մի բուռ ազգ հինավուրց, որի ծեծված գլխին
Լինել-չլինելու հարցականն է կախված:
Այրեր, ում ցավոք, վստահել եմ Հայրենիքս,
Սփյուռքահայեր, ում կարոտած սրտի համար իզուր եմ լացել,
Զորականներ, ում զորությունը փողի ու փոխանի մեջ է,
Քաղաքական գործիչներ, որոնք լոկ իրենց քաղաքի հայրերն են:
Իմ Արարատ, թույլ տուր այսօր ես էլ երգեմ սիրուս մասին,
Գիտե՜մ, շատ են քեզ գովերգել՝ քո հանճարեղ որդիքն անգին,
Բայց, դե, ես էլ քո զավակն եմ, թեկուզ այնքան ո՛չ փառունակ,
Եվ իրավունք ունեմ, հարկավ, երգեմ սիրուս մասին անհագ։
Առակը (առ ակն՝ աչքի առաջ) բարոյախոսական բնույթի գրական ստեղծագործություն է, որտեղ այլաբանության միջոցով ներկայացվում, ծաղրվում և քննադատության են ենթարկվում մարդկանց արածները։
Մի՛ թող արյունը զոհասեղանին-
սրբի՛ր քո ձեռքով,
քո սրտի փափուկ ճերմակով մաքրիր,
թե չէ չարքերը կարող են հանկարծ
ետ գալ ու նաև արյունդ խմել,
և քեզնից պատառ չթողնել անգամ...
Մինչ Երևանը արդեն երրորդ տարին անընդմեջ քննարկում է Գյումրիում «չոր նավահանգստի» կառուցման նախագիծը, Թբիլիսին իրականացնում է այն՝ առանց ամպագոռգոռ հայտարարությունների:
Օրերս Թբիլիսիում բացվեց «չոր նավահանգիստ»՝ լոգիստիկ տերմինալ, որը կարևոր տրանսպորտային հանգույց կդառնա տարածաշրջանի համար՝ ներառյալ Հայաստանը, Թուրքիան, Ադրբեջանը և Ղազախստանը...